YABANCILAŞMAK
Yaşamla ve hatta kendinle aranda hep bir mesafe taşımak...bu kimileri için daha görünürdür. O hep sessiz sakin bir yaşam sürer, etliye sütlüye karışmaz, insan içine pek girmekten hoşlanmaz. Başkaları da onu hep böyle tanımlar. Fakat kimileri şaşalı yaşamayı sever, çok arkadaşı vardır, çok başarılıdır, hep bakımlıdır, hobileri vardır, spor yapar vs. Hayatının teması "çok"lar ve "en"lerdir. O hep herşeyin en çoğuna ve en mükemmeline sahip olmak zorundadır. Zorundadır çünkü diğerlerinin onu ancak böyle kabul edip seveceklerine inanır. Çünkü büyürken hiç koşulsuz bir kabul ve sevgi almamıştır. Dolayısıyla buna ulaşmanın tek yolu hep mükemmel şekilde parlak olmaktır. Başkalarının kabul ve onayı o kadar ön plandadır ki aslında kendisi yoktur ortada. Diğerlerinin beklentilerinin esiridir o. İşte asıl yabancılaşma bu değil midir?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder